निःशंक हो, निर्भय हो, मनारे प्रचंड स्वामीबल पाठिशी रे अतर्क्य अवधूत हे स्मर्तु गामी अशक्य ही शक्य करतील स्वामी ॥ १ ॥ जिथे स्वामीपाय तिथे न्यून काय स्वये भक्त प्रारब्ध घडवी ही माय आज्ञेविना काल ना नेई त्याला परलोकिही ना भीती तयाला ॥ २ ॥ उगाचि भीतोसि, भय हे पळू दे जवळी उभी स्वामीशक्ती कळू दे जगी जन्ममृत्यू असे खेळ ज्याचा नको घाबरू तू असे बाल त्यांचा ॥ ३ ॥ खरा होई जागा तू श्रद्धेसहीत कसा होशी त्यावीण तू स्वामिभक्त कितीदा दिला बोल त्यांनीच हात नको डगमगू स्वामी देतील साथ ॥ ४ ॥ विभूती नमन नाम ध्यानादि तीर्थ स्वामीच या पंच प्राणामृतात हे तीर्थ घे, आठवी रे प्रचीती न सोडी कदा स्वामी ज्या घेई हाती ॥ ५ ॥ ॥ भिऊ नकोस, मी तुझ्या पाठीशी आहे ॥
